1 gün önce | Okunma Sayısı : 243
Bu unsurların ilki kaynaştırma uygulamasına hazırlıktır. Bu süreç; öğretmenleri, özel gereksinimli çocukları, özel gereksinimli çocukların ailelerini, tipik gelişim gösteren akranları, akranların ailelerini ve okul personelini kapsar. Öğretmenin özel gereksinimli çocukları kabul eden bir tutum içinde olması, akranların kaynaştırma öğrencisine karşı tutumlarını da etkiler. Eğer öğretmen özel gereksinimli çocuğa karşı olumlu bir tutum içinde değilse, tipik gelişim gösteren çocuklar da özel gereksinimli çocukları aralarına kabul etmekte güçlük yaşarlar. Kaynaştırma öncesinde ve kaynaştırma sırasında öğretmenlere bilgi vermek ve onlara yalnız olmadıklarını hissettirmek, öğretmenlerin kendilerine güvenini artırabilir, özel gereksinimli çocukları daha kolay anlamalarını ve kabullenmelerini sağlayabilir. Sorun yaşayan öğretmenlere, rehber öğretmenlerin ya da özel eğitim öğretmenlerinin yardım edebileceği söylenerek öğretmenlerin deneyimlerini birbirleriyle paylaşmalarına olanak yaratılabilir. Tipik gelişim gösteren akranlara bireysel farklılıkların öğretilmesi, çocukların farklı olarak algıladıkları arkadaşları hakkındaki düşüncelerini değiştirir ve kabul aşamasını kolaylaştırır. Akranlar, sınıflarına özel gereksinimli arkadaşlarının geleceğinden haberdar edilmelidir. Öğretmenin çocuklara, özel gereksinimli arkadaşlarının yerine kendilerini koyma gibi çalışmalar yaptırması da yararlı olabilir (çocukların ellerine çorap giyerek resim yapmalarını istemek, tek gözlerini kapayarak yürümelerini istemek vb.). Kaynaştırma eğitimin başarısında tipik gelişim gösteren çocukların rolü çok büyüktür. Eğer çocuklar özel gereksinimli akranları ile olumlu etkileşime girerlerse hem onlar için olumlu bir model olurlar, hem de zaman zaman onların öğrenmelerine yardım ederler. Özel gereksinimli çocuklar için, sınıf kuralları somut örneklerle açıklanmalıdır. Kaynaştırmanın başladığı ilk günlerde özel gereksinimli çocuk ile akranlara birlikte bazı görevlerin verilmesi, çocukların uyumuna olumlu katkı sağlayabilir. Özel gereksinimli çocuk kaynaştırmaya bireysel ya da grup şeklinde hazırlanabilir. Grup şeklinde kaynaştırmaya hazırlanan özel gereksinimli çocuk kendini yalnız hissetmeyerek, diğer çocukların da kendisi gibi duygulara sahip olduğunu fark edebilir. Ailelerle düzenli toplantılar yaparak uygulama hakkında bilgi verilerek ailelere yalnız olmadıkları hissettirilmelidir. Kaynaştırmanın başarılı olabilmesi için ebeveynlerin istekli olması da çok önemlidir. Okul aile işbirliğinin çocuk açısından önemli olduğu aileye açıklanmalı, çocuklarının sosyalleşmesinde ebeveynlerin anahtar kişiler olduğu ifade edilmelidir. Akran ailelerinin kaynaştırmaya olumlu bakışı da uygulamanın başarılı olmasında oldukça etkilidir. Ailelerin olumlu tutumu, akranların da olumlu bakış açısı geliştirmelerinde büyük rol oynamaktadır. Bir kaynaştırma okul yönetiminde başlar. Okul yöneticileri, okulda görevli tüm personeli kaynaştırma konusunda bilgilendirmek için gerekli tüm olanakları sağlamalıdır. Okul yönetiminin kaynaştırmanın gereğine inanması, öğretmenlerin bilgilendirilmesi için yapılacak çalışmalarda, sınıflara verilecek çocukların sayısında, fiziksel ortamın hazırlanmasında, gerekli araç gerecin sağlanmasında, özel eğitim öğretmeninin görevlendirilmesinde kolaylık sağlayıcı olacaktır. Saygılarımla.